نقد و بررسی : خولنجان

آشنایی با گیاه دارویی خولنجان

خولنجان که با نام های دیگر خاولنجان، خسرو دارو، گلیخن، خولنجان کبیر، خولنجان هندی، خولنجان مصری، کلاجن، کالانگا، مارانتا گالانگا، خسرو دانه و طیفیلون شناخته می شود

طبع گرم و خشک دارد

خولنجان یکی از گیاهان با دوامی است که انواع مختلف آن به صورت وحشی می روید و در کشور های مشرق و جنوب آسیا و اندونزی و ایران کاشته می شود.

ریشه این گیاه خزنده استوانه ای و شاخه دار است و بعد از یک سال حلقه و یا غلافی به رنگ قهوه ای که پوسیده است، دور آن را در بر می گیرد.

بلندای آن در حین گل دادن به 90 تا 150 سانتیمتر می رسد، از ریشه خولنجان استفاده دارویی نیز می شود.

ارزش غذایی خولنجان

خولنجان یک منبع غنی از فیبر، آهن، سدیم، ویتامین ث و ویتامین آ می باشد.علاوه بر این حاوی ترکیبات فلاونوئیدها، فیتونوترینت‌ها (مواد مغذی گیاهی)، امودین، استرول های گیاهی مانند بتاسیتوسترول و فلاونول هایی مانند ‌کوئرستین (Quercetin) و گالانجین (Galangin) نیز می باشد.